Hoewel in principe elk type paard hier welkom is, ongeacht zijn ras, leeftijd, grootte of lichamelijke beperking zijn er toch enkele punten waar een nieuwe bewoner in mijn rusthuis aan moet voldoen om de sfeer in de groep goed te houden.

Liever meld ik dit van tevoren, om teleurstellingen te voorkomen.

Niet elk paard is geschikt om in mijn rusthuis te wonen. De ongeveer 20 paarden die hier wonen zijn erg aan elkaar gehecht, wat ook logisch is. Ze leven jarenlang dag en nacht samen, als kudde, als familie. Ze delen lief en leed met elkaar. Als er een paard weg valt, door een verhuizing of overlijden, heeft de groep daar oprecht last van. De paarden kunnen dan tijdelijk stiller of juist onrustiger zijn en de rangorde moet opnieuw bekeken worden. Dat kost best even wat tijd en energie. 

Om deze reden neem ik geen tijdelijke gasten aan. Zowel de komst als het vertrek van een paard heeft hier een behoorlijke impact.

Ik ben kritisch bij de keuze van een nieuwe bewoner. Als er een plaatsje vrij komt kijk ik wat voor soort paard op dat moment het best in de groep zou passen, wat de groep nodig heeft om mooi in balans te blijven. Dat is bijvoorbeeld de ene keer een stoere merrie en de andere keer een sullige ruin.

 

Als je je paard wilt aanmelden voor de wachtlijst helpt het om een duidelijk beeld van hem te schetsen. Om iets te vertellen over zijn karakter, zijn gezondheid, zijn verleden, zijn bijzondere trekjes. Hoe meer ik weet van jouw paard, hoe beter ik een juiste keuze kan maken. Dat voorkomt teleurstellingen voor zowel het nieuwe paard als alle mensen en andere paarden die erbij betrokken zijn. 

 

Op de paarden in dit rusthuis wordt niet meer gereden, om welke reden dan ook. Langs komen om te poetsen of knuffelen mag natuurlijk wel. Om de rust in het rusthuis te bewaren is het niet de bedoeling dat je je paard onnodig uit de groep haalt. Dat zorgt altijd voor onrust en die onrust wil ik hier voorkomen. De meeste paarden hebben lang op pensionstallen gestaan waar constant mensen aanwezig waren en maatjes uit elkaar gehaald werden. Hier mogen ze helemaal tot rust komen en die drukke jaren achter zich laten. We zijn alle dagen van het jaar open, ook op zon- en feestdagen.

 

Een paard in dit rusthuis moet over voldoende sociale vaardigheden beschikken om in een groep te kunnen leven. Vrijwel alle paarden die hier wonen hebben een beperking. Het nieuwe paard moet dus zo vriendelijk zijn dat hij geen misbruik maakt van die beperkingen. Hij moet de andere paarden respecteren en hun rust gunnen. 

 

Ook is het belangrijk dat hij zijn hooi kan delen. Veel paarden die hier komen hebben in het begin wat voernijd.

Door het onbeperkt aanbieden van ruwvoer verdwijnt dat meestal vanzelf. Maar als de voernijd zo hevig is dat het paard een gevaar vormt voor de andere dieren of de andere paarden niet de kans krijgen om rustig en voldoende te eten kan ik hem hier niet in de groep houden.

 

De paarden die hier nieuw binnen komen beginnen in de grote groep. Naarmate ze ouder worden en meer kwalen krijgen verschuiven ze naar de kleinere groep, waar meer rust is en de zorg intensiever. Die groep zit daarom altijd vol. Bijna elk paard dat hier een langere tijd woont komt uiteindelijk in die kleine, zorgintensieve groep terecht. Ik plaats in die groep daarom ook nooit nieuwe bewoners omdat ik het belangrijk vind dat de meest kwetsbare paarden zich compleet veilig en op hun gemak voelen en met zo min mogelijk veranderingen te maken krijgen.

Voor nieuwe paarden is het belangrijk dat hun gebit nog goed in staat is om hooi te kauwen, aangezien die paarden hooi bijgevoerd krijgen in de wei als het gras op raakt.

 

Alle paddocks en weiden zijn omheind met stroomdraad. Je paard moet daarom voldoende respect voor stroomdraad hebben en netjes binnen de omheining blijven. Andere paarden mogen niet de dupe worden van een uitbreker. 

 

Op dit moment kunnen alle paarden die hier wonen goed tegen gras. Om die reden neem ik nu geen paard aan dat niet in de wei mag. Dat paard zou dan in de zomer alleen komen te staan. In de toekomst kan dat anders zijn. Daar kun je naar informeren.

 

Hoefijzers zijn niet toegestaan. De kans dat ze zichzelf of andere paarden er mee bezeren is te groot. Als een paard op medisch advies voor-ijzers nodig heeft en daar netjes mee om gaat kan ik een uitzondering maken.

 

En als ik je een tip mag geven: wacht niet te lang met het zoeken naar een geschikt rusthuis. Als je paard al een tijdje ongelukkig is in zijn huidige situatie gaan zijn lichamelijke en mentale gezondheid achteruit. Als daar dan ook nog de stress van een verhuizing bij  komt kost het veel tijd en energie om het paard weer lekker in zijn vel te krijgen. Terwijl, als je net een jaartje eerder de stap naar een rusthuis neemt, de verhuizing en het wennen aan de nieuwe situatie veel soepeler verlopen.

Bovendien hebben de meeste rusthuizen een wachtlijst en kun je er niet meteen terecht. 

Sta daarom eens stil bij de oude dag van je paard. Is de plek waar hij nu staat geschikt om zijn laatste jaren gelukkig te zijn? Welke verwachtingen hebben jij en je paard van een rusthuis en is er een plek die aan die verwachtingen voldoet? 

Stel jezelf deze vragen en ga op tijd op zoek naar een leuke plek. De laatste jaren van jouw paard zijn tenslotte net zo belangrijk als alle andere.