'Wat is het nut van een paardenrusthuis?' vraag je je misschien af. Op een gewone pensionstal, bij een boer aan een dijk of op een paddock paradise staat een oud paard toch ook prima? Waarom zou je hem op z'n oude dag nog verhuizen?

Veel paarden kunnen inderdaad prima oud worden op hun huidige plek. Als de verzorging aangepast kan worden aan hun leeftijd en kwaaltjes is er niets aan de hand.

Maar wat als dat niet kan?

Als hij door een blessure of slijtage minder mobiel is en door de jongere paarden verstoten wordt uit de groep?

Als hij daardoor nauwelijks meer aan eten of rusten toe komt omdat hij steeds weg- of opgejaagd wordt?

Als je niet meer met hem kunt werken, maar nog wel betaalt voor de faciliteiten op stal, zoals een binnenbak of stapmolen?

Als hij altijd actief in de sport heeft gelopen, maar nu vaak alleen achter blijft als de andere paarden op training of wedstrijd gaan? 

Zomaar wat voorbeelden waardoor de huidige stal misschien niet meer zo goed bij jullie past, hoe mooi of gezellig het er ook is. Je ziet het gebeuren: je paard daalt in de rangorde, staat steeds vaker alleen, wordt opgejaagd, vermagert en ziet er ongelukkig uit.

Veel mensen zullen dan zeggen: 'Hij is oud, zijn lichaam is op, het is goed zo' en het paard laten inslapen. 

Maar een oud paard kan nog ontzettend genieten van het leven! Houdt nog van spelen met soortgenoten, al is het in een veel rustiger tempo. Heeft nog graag de smaak van vers gras in zijn mond, al krijgt hij het misschien niet goed meer weg. Heeft nog graag een taak in een groep waardoor hij zich belangrijk voelt.

Met wat aanpassingen in de verzorging en huisvesting kan een (oud) paard met gebreken zeker nog een mooi en paardwaardig leven hebben. Dat kost wat extra moeite en creativiteit, maar geeft ook zoveel voldoening. De meeste paarden bloeien weer op, voelen zich niet meer de zwakste van de groep, beginnen aan hun tweede jeugd. Een nieuwe fase in hun leven waarin niets meer moet en alles alleen nog maar om hen draait, om hun gezondheid en geluk.